ระบบความปลอดภัยทางไซเบอร์ในปัจจุบันมักเน้นแต่ระดับเลเยอร์ 7 หรือลำดับชั้นแอพพลิเคชั่นตามหลักโมเดล OSI ไม่ว่าจะเป็นแอนติไวรัสหรือไฟร์วอลล์ต่างๆ น้อยนักที่จะหันมาใส่ใจระบบการเชื่อมต่อพื้นฐานที่อยู่ใกล้กับระบบกายภาพอย่างเลเยอร์ 2 เช่นระบบเครือข่ายอีเธอร์เน็ตหรือ Wi-Fi ทั้งๆ ที่อันตรายที่เกิดกับลำดับชั้นนี้ได้รับการพัฒนาให้รุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีผ่านเฟรมข้อมูลที่สามารถข้ามขั้นตอนการยืนยันตัวตน หรือการแฮ็กระบบเข้ารหัส WPA2 อย่างที่เป็นข่าวเมื่อไม่นานมานี้ เป็นต้น
